Zo, na vier weken tandartsbezoeken zijn er 3 wijsheidstanden weggehaald, 2 tanden gevuld en tandsteen gereinigd. Een mens zou voor minder content zijn dat die weken voorbij zijn. Ik mag echter niet klagen; het is een goede tandarts, voor zover ik daar een vakkundig oordeel kan over vellen, die alles wat ie doet uitlegt en toont met behulp van een vergrotende spiegel.
Nu zit ik, een tiental minuten na de laatste behandeling, terug in mijn bureau. Dankzij de verdoving voelt mijn mond alsof ik een baviaan ben, al kon ik daarnet in de lift tot mijn voldoening vaststellen dat het gezwollen gevoel ook maar enkel dat is.
Terwijl ik zo in die tandartsstoel lag, een mens moet toch iets doen en ik was bij mijn vorige afspraak al in slaap gevallen en wou dat voorval toch niet herhalen, vroeg ik me af of je als vrijzinnige en atheïst kan geloven in dingen zoals 'het lot' en 'voorbestemdheid'. Zijn sommige dingen 'meant to be' ? Ik weet het niet echt. Instinctief is het antwoord natuurlijk nee, vaneigenst niet, en hoe zou het ook kunnen. En toch, sommige dingen voelen zo goed aan alsof het niet anders kan of mag zijn. Een aanraking, een ontmoeting een innig gevoel voor iemand... maar ach... wellicht is ook dat gewoon iets wat je jezelf wijsmaakt, gebaseerd op eerdere ervaringen, verwachtingen en denkpatronen die bijna archetypisch in het mens-zijn verweven zijn.