Sunt Lacrimae - Michel Bartosik (1948-2008)

Sunt Lacrimae, misschien wel de meest typerende bundel van Michel Bartosik. Zo pas vernam ik zijn overlijden, vorige vrijdag, een hersenbloeding. En zo voel ik me nu, vol van tranen, van een inwendige verscheurdheid die ik niet onder woorden kan brengen.

Recent werd bij Michel kanker vastgesteld, terwijl hij de dagen naar zijn pensioen minutieus aftelde kwam dit voor de, ex-roker, als een donderslag bij een hemel die wellicht nooit wolkenloos was maar toch altijd helder leek. Ik sprak 'm nog een paar weken geleden. Hij klaagde weinig maar de laatste tijd keek hij toch uit naar het einde van z'n VUB carrière; geplaagd door hervormingen en voortdurende evaluatie en her-evaluatie druk.

Ik had je nog zoveel willen zeggen Michel, liep al weken rond met het idee dat ik je dringend nog eens moest schrijven, je vertellen wat ik niet onder woorden kan brengen, waarom je zo belangrijk bent en was voor me. En eerlijk, ik ken nog steeds het antwoord op die vraag niet. Ik voelde me op een vreemde manier verbonden; misschien was het die eeuwige vorm van melancholie die rond je hing en je op een eigen manier kleur gaf en tekende.

Ik zal je missen Michel, ik zal je schim zien die door de VUB gangen wandelt, ik lees je en hef je het glas in m'n herinneringen.

Zie ook: DE PAPIEREN MAN: Dichter en VUB-literatuurprofessor Michel Bartosik overleden